Er was een tijd dat je aan de manier waarop ze zich kleedden direct kon zien naar welke muziek mensen luisterden. Tegenwoordig wordt het onderscheid tussen muziekgenres steeds moeilijker te maken en dat geldt ook voor de verbanden tussen mode en muziek. Naarmate muziek gemakkelijker verkrijgbaar wordt en cross-over genres steeds populairder worden, moet je je afvragen of de mode- en muziekindustrie nog steeds dezelfde relatie hebben als vroeger.
Merken als Hype, Black Milk en Supreme hebben bewezen dat een gedurfde naam en nog gewaagdere ontwerpen alles zijn wat je nodig hebt om van relatieve onbekendheid naar internationale faam te gaan en hebben ook bijgedragen aan het groeiende idee dat de term streetwear voor bijna alles kan worden gebruikt. Dus waar passen de artiesten in?
Streetwear is gegroeid uit een grote subcultuur van mensen die de mainstream afwijzen en streven naar onafhankelijkheid, een reis waar de meeste artiesten zich mee identificeren. Voor veel artiesten die zichzelf vertegenwoordigen via onafhankelijke modelabels, krijgen ze extra authenticiteit en een manier om een reeds bestaande schare fans aan te boren.
Hoewel dit in de jaren 80 en 90 revolutionair was, lijkt het tegenwoordig gemeengoed. Streetwear is allang geen nichemarkt meer en iedere man en zijn hond heeft zijn eigen onafhankelijke kledingassortiment. Tot op zekere hoogte lijkt het vaak dat wat deze merken probeerden uit te dagen, precies is wat ze zijn geworden, dus de vraag moet worden gesteld; hoe kun je het als ontwerper laten werken in een oververzadigde markt zonder je integriteit in gevaar te brengen en hoe kies je als artiest een label dat echt authentiek is.
Ik heb de jongens van Why Not? Kleding en opkomende muzikant Kiera Lawlor die precies dat hebben gedaan om te zien hoe ze het hebben laten werken.
Geboren uit een dronken idee op de universiteit, waarom niet? is het geesteskind van Aimie Skillen en Glen Collings die een lange weg hebben afgelegd sinds ze vraagtekens op een vel papier tekenden en nadachten over hoe ze daar een merk van konden maken. Nu gevestigd in Manchester, hebben het paar hun spel opgevoerd en beloven ze je meer te bieden dan een merk; ze willen je een statement geven, een manier van leven, een manier om altijd te onthouden dat je moet doen wat je wilt, want waarom niet?
Dit is waarom ik van dit merk hou; je hebt de macht om de betekenis achter de zin Waarom niet? dus hoewel je het label koopt, koop je ook je eigen idealen. Dit is nooit duidelijker dan in hun banden met artiesten, skaters, fotografen en muzikanten via hun mediaverbindingen en, zoals Aimie het uitdrukt, hun missie “om andere mensen te helpen hun dromen waar te maken terwijl wij de onze leven”. Ik denk dat je zou kunnen zeggen dat ze daar een kleine creatieve familie aan het creëren zijn en dat grijpt absoluut terug naar de roots van streetwear en onderscheidt hen van veel van de concurrentie.
In de voorhoede van deze familie staat singer/songwriter Kiera Lawlor. Ik had nooit gedacht dat toen ik Kiera voor het eerst ontmoette, ik in de rookruimte van een saaie club op de universiteit stond dat ik over haar aankomende album zou schrijven, toen ik haar voor het eerst hoorde zingen, maar ik zou met alles wedden dat ze zou worden een succes. Met een stem en teksten die authenticiteit uitstralen is het geen wonder dat zij en Why Not? bouwen zo’n geloofwaardig imago op. Dit komt waarschijnlijk doordat ze naar eigen zeggen alleen maar schrijft over dingen die ze zelf heeft meegemaakt, een belofte waar ze zich zo resoluut aan houdt dat ze zelfs aan haar moeder vroeg waarom haar jeugd niet vreselijk was, zodat ze meer te schrijven zou hebben. over.
Bones, het verhaal van de afgelopen twee jaar van haar leven, is Kiera’s eerste album dat net is opgenomen en laat niet alleen het beste zien van wat je hoort tijdens haar livesets, maar geeft je ook een ander geluid met toegevoegde bas, piano en percussie . Het zal niemand verbazen dat haar album uitkomt op haar eigen label Loyal Tea Records en dat is gewoon weer een pluim op de creatieve pet van deze vriendengroep. Zoals Kiera stelt: “We zijn net als deze kleine creatieve groep die als gekken door Manchester rent, optredens geeft, kleding verkoopt en vooral VEEL plezier heeft!” en ik denk dat alles wat ik te zeggen heb is waarom niet? Ze doen het goed. Ze hebben ook Bahh Pr aan boord met wie Kiera optredens geeft, wat ertoe heeft geleid dat al deze creatieve elementen hun talenten hebben gebundeld om Juke Box te bedenken, een gratis wekelijkse open mic-avond in Manchester.
Het is duidelijk dat er nog steeds een hechte relatie bestaat tussen mode en muziek, maar die relatie is uitgegroeid tot zoveel meer. Wanneer mensen naar mode en muziek kijken, willen ze niet alleen een merk- of artiestenideaal uitdrukken, ze willen een manier om hun eigen ideaal uit te drukken. Zonder dat element missen kledinglabels het stuk dat ze niet alleen authentiek maakt in termen van streetwear, maar ook in termen van hun eigen integriteit.
In een markt waar ‘onafhankelijk label’ een term is die vrij licht wordt gebruikt, zijn het merken als Why Not? Kleding en artiesten zoals Kiera creëren deze ware bubbels van creatieve expressie die de mantel hoog houden en ons herinneren aan het verschil tussen niche en mainstream. Deze jongens zijn niet alleen een kledinglabel, een zanger, een platenlabel en een PR-man, ze zijn een eenheid die wordt gedreven door een gemeenschappelijk creatief doel en dat zegt me dat ze gewoon aan kracht zullen blijven winnen.
